VILLA DE BONDT
Stephanie Maeseele – Liminal Explorations
27.02.2025 – 27.03.2025
Met de solotentoonstelling Liminal Explorations onderzoekt kunstenaar Stephanie Maeseele verschillende picturale constructies om beelden op een collageachtige manier op het canvas te combineren. Haar landschappen vloeien samen met onder andere huiselijke decors, beeld op beeld strijdend voor de aandacht. Daarbij wordt complexiteit niet gemeden, alsnog weet ze een klaarheid te bewaren binnen haar visuele taal. Vaak terugkerende klassieke thema’s zijn de menselijke tegenstrijdigheden, de spanning tussen enerzijds een verlangen naar huiselijke geborgenheid versus de ultieme drang naar vrijheid en escapisme. Dit vertaalt zich onder andere in de vorm van het zo geliefde motief van het venster. Beeldende keuzes worden hoofdzakelijk gemaakt tijdens het proces van het schilderen zelf. Binnen dat maakproces ervaart ze die felbegeerde vrijheid die haar in staat stelt om het plezier van het schilderen volop te beleven.
“De manier van opbouw vergelijk ik graag met het proces waarop onze herinneringen naar boven komen. Niet in een logische volgorde, maar met een zekere willekeur, getriggerd door onverwachte dingen. Landschappen, figuren en objecten verschijnen en verdwijnen. Door te spelen met ruimtelijke suggestie en schaal wordt de perceptie in vraag gesteld en de toeschouwer uit evenwicht gebracht. Mijn bronmateriaal is heel divers. Door fragmenten samen te voegen, komen nieuwe beelden tot stand, veelal inventieve landschappen. Ik beschouw mijn werk als autobiografisch; een nostalgisch gevoel of een persoonlijke anekdote liggen vaak aan de basis, zonder dat dit de overheersende inhoud van het werk wordt. Het onderzoek naar de mogelijkheden van mijn medium primeert. De schilderkunst zelf is mijn grootste inspiratiebron.”
Stephanie (°1985) woont en werkt in Gent. Ze behaalde haar masterdiploma in de vrije kunsten in 2008 aan de Luca School of Arts Gent. Ze nam deel aan het Turps Banana Studio Program in Londen tussen 2015 en 2017. Haar werk werd reeds nationaal en internationaal getoond, waaronder in het Stedelijk Museum ‘s-Hertogenbosch NL, Musée d’Ixelles Brussel, Galleri Hi10 Skien NOR, Bermondsey Project Space Londen.
Possible Worlds
Recent works by Stephanie Maeseele
It’s just over 100 years since James Joyce and T.S.Elliott published Ulysses and The Wasteland, and set a precedent for making a work of art from disparate sources and styles and combining them into a challenging and meaningful whole. Clearly they were very aware that Cinema was in the process of taking over linear narrative storytelling.
In essence they had created a form of Literary Collage, pasting together disparate elements to form a new identity. This practice became just one part of Modernist practice whilst other tendencies split off into various Endgames.
Collage in the visual arts has developed in many ways, often in his early forms as Photomontage with direct political significance. Surrealism the combination of unexpected elements often relied on a deadpan Realism in its manner of depiction to make the literal incongruity more uncanny.
A highly important reiteration of Collage in Painting appeared in the late 50s and early 60s in the hands of Robert Rauschenberg and Jasper Johns. Their ground breaking works reintroducing external references still emphasised the importance of the flatness, a prerequisite of Late Modernism. This very shallow or flat pictorial space lends itself very readily to Collage and the references could almost be literally stuck on the surface. In his ‘Combine Paintings’, Rauschenberg actually did incorporate real objects. Johns particularly adopted deliberately flat motifs to facilitate this process. Flatness, or the creation of an extremely shallow pictorial space is predominant in most forms of contemporary Collage.
It’s here that I want to point out the startling originality of Stephanie Maeseele’s paintings. They are indeed a form of Collage but the varieties of pictorial depth she creates no longer rely on a flat juxtaposition. In these penetrable imaginative spaces, objects, instantly recognizable, drift and mutate. Memories, on which most of her work is based, mix and merge as if viewed through a series of overlapping screens or veils. No obvious ploys to create ambiguity exist, no obvious contriving or deliberate weirdness. They are honest, clear, yet disruptive and evocative. Landscapes merge with Interiors, domestic artifacts change scale and appear in fortuitous places. Faces, bodies, come and go through solid objects, phantoms float through the hallways of memory, yet are calm, untroubling and matter of fact. The physical world we inhabit seems so solid, mundane, reliable, yet we are told that more than ninety nine percent of an atom is empty space. These invented arenas could invite conjecture about quantum entanglement and possible Multiverses .
The works are often based on drawing yet the process of their making is totally integrated with, and at one with painterly process. The imagery seems completely at ease with the material which manifests it, an apparently fluid, natural unfolding of the medium. Only initial contexts are pre-considered and these explorations could only evolve through the improvisational nature of painting. They toy with our expectations, yet in the most benign, beguiling and seductive way. She has created a unique poetic form of Collage, an idea so much at the core of the contemporary understanding of what constitutes the Psyche.
Colin Smith, MA (RCA) British painter
Harkness Fellow to Yale University
