MARTINE LAQUIERE IN VILLA DE BONDT
07.03.2022 – 19.03.2022
DEDICATED TO – “FOTOGRAFISCH OPGEDRAGEN”
De “ Bouquets , dedicated to”
Deze beide werken, uit een reeks van vijf, zijn een hommage aan kunstenaars die in 2020 van ons afscheid namen. De snijbloemen in het boeket met de tulpen zijn tegelijk levend en dood. Ik bedoel hiermee dat deze verdwenen geesten een belangrijke erfenis hebben nagelaten voor de plastische kunsten, de muziek en deliteratuur. De bloemen zweven hier als geesten van het verleden en het heden, nog maar pas afgescheiden van hun wortels.
De “Keien, dedicated to”
Deze 3 zwart – wit foto’s, eveneens opgedragen aan kunstenaars uit het nabije verleden, komen uit een reeks van zeven. Zwerfstenen kunnen duizenden jaren oud zijn en waar komen ze vandaan ? Je kunt ze in de hand nemen en ze geven een aangenaam gevoel, ze zijn hard, grijs, ruw of zacht. Een kei wordt mooier naarmate je er meer naar kijkt , en vaak herkent men in keien de contouren van een gelaat. Elke steen heeft iets bijzonders en is verschillend, en zo kwam ik gevoelsmatig uit bij het vergelijken van deze keien met telkens bijzondere, opmerkelijke personages.
Agnes Martin (links), Amerikaanse kunstschilder stelde: “ Schoonheid zit in je hoofd ”. De steen aan haar opgedragen verwijst naar haarzelf en haar sobere werken en de stilte die er vanuit gaat.
Cecil Taylor(midden), progressief Amerikaans jazzpianist, is bekend voor zijn uiterst energetische,
en lichamelijk geprofileerde speelwijze en zijn buitengewone complexe improvisatiekunst.
Hannah Arendt(rechts), politiek denker vanuit een situatie, schreef o.a. over burgerparticipatie en burgerlijke ongehoorzaamheid, zeer toepasselijk in deze tijd.
“White to black”
De werken ontstonden uit een experiment door fotografisch papier te gebruiken als negatieffilm in de cassette van een technische camera . Al deze aantrekkelijke voorwerpen van verscheiden aard zijn bewust voor hun zwarte kleur uitgekozen. De resultaten zijnzeer scherp en hebben een uitzonderlijke zachte stofweergave. De afdrukken werden aan elkaar gestikt, dit met een knipoog naar de “Stitched Photographs” van Andy Warhol.
De “Solo Works”
In mijn jeugd reisde ik vaak en naar uiteenlopende bestemmingen. Mijn analoge Nikon camera was steeds mijn gezel, en waar ik ook belandde, fotografeerde ik de onderwerpen die voor mij belangrijk of aantrekkelijk waren: landschappen, gebouwen, stadsbeelden, alles werd vastgelegd op de vermaarde Ektachrome film. Er ontstond aldus een uitgebreide reeks diapositieven. Later kon ik toevallig de hand leggen op een oud en zeldzaam toestelletje van Polaroid, dat toelaat kleinbeeld diapositieven te reproduceren op instant fotomateriaal. Na zoeken vond ik nog enkele cassettes van de Fujifilm FP 100 C instant kleurfoto’s. Hiermee reproduceerde ik aldus een selectie uit mijn diapositieven bestand en deze beelden werden een poëtisch verhaal. Hierbij ontstond een oeuvre van een veranderde wereld, qua inhoud en uitvoering. De “Solo Works” zijn het resultaat van de digitale vergrotingen van de instant foto’s op inkjet art paper.